คุณบุญรอด
ใช้เวลายาวนานถึง 2 วันในการประคับประคองตัวอ่อนนั้นออกมาผึ่งแดดในตอนกลางวัน แล้วก็ให้ความอบอุ่นด้วยโคมไฟในตอนกลางคืน ในที่สุดลูกไก่ตัวนี้ก็สามารถลุกขึ้นมายืนได้ด้วยตัวเอง แต่ก็ยังคงต้องดูแลอย่างใกล้ชิดจนเข้าวันที่ 3 จึงเริ่มกินน้ำกินอาหารได้บ้าง ตลอดเวลาที่ผ่านมา "คุณบุญรอด" ยังคงนอนอยู่ในกล่องกระดาษที่วางไว้ในห้องนอนในตอนกลางคืน ก่อนจะปล่อยออกมาวิ่งเล่นบนบ้านได้อย่างอิสระ แต่ก็ลำบากนิดหน่อยเพราะเป็นพื้นกระเบื้องลื่น ๆ อาทิตย์ต่อมาจึงพาลงไปปล่อยให้วิ่งเล่นบนพื้นดินได้ แต่ก็ยังไม่ให้ไก่งวงตัวใหญ่เข้าใกล้ เพราะมีทีท่าว่าจะเล่นแรง แล้วก็อาจจะถูกเหยียบตายไปอีกก็ได้
ในช่วงเวลาต่อมา คุณบุญรอดจึงเป็นไก่งวงตัวเดียว ที่ได้รับสิทธิในการขึ้นมาเดิน หรือนอนบนเลานที่ระเบียงหลังบ้านได้อย่างอิสระตลอดมา แม้แต่การมาออกไข่ ฟักไข่ ในเวลาต่อมา แต่ก็ต้องจัดให้ลงไปนอนในพื้นที่ที่จัดเตรียมไว้ให้ข้างล่างเสียแล้ว เนื่องจากมีลูกถึง 7 ตัว ซึ่งหลังจากที่ลูกโตและแยกย้ายกันไป คุณบุญรอดก็กลับขึ้นมาใช้ชีวิตอยู่บนบ้านอีกเช่นเดิม
จากไก่งวงต้นตระกูล 3 ตัว ต่อมาก็เริ่มขยายเผ่าพันธุ์ออกไเป็นจำนวนมากกว่า 100 ตัว หมดสิ้นค่าอาหารไปไม่น้อย แต่ก็ไม่สามารถขายออกไปได้ เพราะใจจริงก็ไม่ต้องการขายออกไปหรอก อยากจะเลี้ยงไว้ดูเล่นมากกว่า เพียงแต่ในช่วงต้นปี 2563 เริ่มมีฝูงสุนัขเข้ามารังควานด้วยการแอบคาบไก่งวงตัวเมียไปวันละตัวสองตัว เนื่องจากไก่ตัวเมียมีขนาดเล็กและชอบแอบไปฟักไข่ตามกอหญ้าหรือใต้พุ่มไม้รก ๆ ห่างจากตัวบ้าน จึงบางตาลงไปทุกขณะ และช่วงกลางปีก็มีฝูงสุนัขหลายตัวบุกเข้ามาไล่กัดฝูงไก่งวงจนตายไปอีก 6 ตัวสูญหายไปอีกหลายตัว และก็ยังคงมีปัญาเช่นนี้เรื่อยมา
3 ธันวาคม 2563 มีฝูงสุนัขในหมู่บ้านนับสิบตัวบุกจู่โจมเข้ามาไล่กัดไก่งวงในเล้าหลังบ้าน ซึ่งมีอยู่ประมาณ 60 ตัว ในช่วงเวลาประมาณตี 2 สุนัขในบ้าน 3 ตัวก็วิ่งไล่ตามบางตัวออกไปกัดกันอยู่นอกรั้วบ้าน ขณะที่ฝูงใหญ่วิ่งไล่กัดไก่งวงอยู่ในเขตบ้าน ปรากฎเศษขนเศษหนังกระจายเกลื่อนไปทั่ว กว่าจะเปิดประตูออกมาขับไล่ไปได้ก็ใช้เวลานับชั่วโมง เพราะมีหมาหลายตัวมากและมาจากทุกทิศทาง ขณะที่ไก่งวงส่วนมากก็ถูกไล่กัดแตกตื่น วิ่งออกไปนอกเขตบ้าน สรุปผลในช่วงเช้ามีไก่งวงเหลือรอดมาได้ 17 ตัวเท่านั้นเอง นอกนั้นถูกกัดปางตายนอนเกลื่อนทั่วพื้นที่ 3 ไร่ และมีตัวเมียหายไปนับ 10
2 วันต่อมาฝูงหมาคงได้ใจแห่กันเข้ามาอีกครั้งตอนตี 3 เศษ คราวนี้ออกมาช่วยไว้ได้เพียง 11 ตัว ไม่ได้โกรธโทษหมาพวกนั้นหรอก เพราะมันก็ืทำไปตามสัญชาติญาณของสัตว์ และก็ไม่ได้โกรธโทษเจ้าของหมาหรอก เพราะมันหลายตัวมากจนรู้ว่ามาจากทุกบ้านในแถบนี้ และรู้จักคุ้นเคยกับหมาที่บ้านดีอีกด้วย
แต่มาเสียใจอยู่เรื่องเดียวว่า คุณบุญรอด ที่สามารถรอดพ้นมาได้จากการจู่โจมทุกครั้ง หายสาบสูญไปอย่างไร้ร่องรอยในวันที่ 5 ธันวาคม 2563 เพราะทุกวันจะต้องออกมาให้เห็นหน้า พูดจาทักทายกันเป็นประจำ ตั้งใจว่าจะฉลองวันเกิดให้ใน 20 ธันวาคมนี้ เพราะครบรอบอายุ 3 ปี
ก็เป็นเรื่องธรรมดาของโลก มีจุดเริ่มต้น ก็ต้องมีจุดที่สิ้นสุด
ไม่โทษโกรธใครจริง ๆ
ความคิดเห็น