ถ้า...มองย้อนหลัง

ถ้า...ไม่ไปหยิบเอาใบแดงที่เขียนว่า ทบ.1 ติดมือขึ้นมาจากโหลอะลูมิเนียมใบนั้นในช่วงบ่ายอันร้อนระอุของต้นเดือนเมษายน พ.ศ.2520 เส้นทางของชีวิตก็คงเดินไปเป็นเส้นขนานกับวิถีชีวิตของวันนี้อย่างแน่นอน แต่ปัจจัยโดยพื้นฐานของเส้นทางชีวิตมนุษย์ในสังคมคือการไหลไปตามกระแสที่ควรจะเป็นไป .. จึงมีวันนี้ วันที่จำเป็นต้องปฏิว้ติเพื่อพลิกเปลี่ยนวิถีชีวิตของตัวเองจากเส้นทางที่ควรจจะเป็นไป ให้วกกลับมาสู่เส้นทางที่เราวาดหวังเอาไว้ตั้งแต่ต้น ถึงแม้รู้ว่ามันคงสายเกินไปเสียแล้ว แต่ก็ยังคงต้องการให้เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นตามที่เราต้องการ มันเป็นสิ่งสุดท้ายที่ชีวิตนี้ต้องการมากที่สุดเหนือสิ่งอื่นใด

ถ้า...2 ตุลาคม 2550 ไม่ได้หันหลังก้าวเดินออกจากรั้วสีเขียวสลัดเครื่องแบบและภาระหน้าที่พ้นออกจากตัว ทุกอย่างคงผิดไปจากวันนี้อันเนื่่องมาจากสภาพของสังขารที่ไม่สามารถแบกรับภาระที่มีอยู่และเพิ่มมากขึ้น รวมถึงภาวะบีบคั้นทางจิตใจหลายเหตุผล วันคืนหลังจากนั้นคือความปลอดโปร่งในการดิ้นรนหลุดพ้นออกมาจาก ระเบียบวินัย กฎเกณฑ์ที่บีบรัดรอบด้าน ภาวะความเสื่อมถอยทางสังคมที่ลามเลียเข้ามาสู่สังคมทุกหนแห่ง ชักจูงความอยุติธรรม ความเห็นแก่ตัว รวมถึงการกดขี่ข่มเหงผู้อ่อนด้อยกว่า เป็นภาวะของการสิ้นสุดความอดทนทั้งหลายทั้งปวงโดยไม่มีการพิจารณาซ้ำสองอีกต่อไปแม้แต่วันเดียว ทุกเรื่องราวย่อมมีจุดมุ่งหมายที่วางไว้ และก็ต้องมีจุดสิ้นสุดของมันเช่นกัน